‘Het raakt je zeker weten’
Elk jaar gaan mr. Frank Visser (67) en zijn vrouw naar een uitvoering van de Matthäus Passion, het oratorium van Johann Sebastian Bach. ,,Onze volwassen kinderen gaan soms ook mee’’, vertelt hij. ,,Die hebben het natuurlijk hartstikke druk, dus dan zitten we altijd even in spanning of ze wel op tijd komen…’’
Hij heeft Duitse vrienden die zich erover verbazen dat zoveel Nederlanders elk jaar die drie uur durende voorstelling volgen. Visser: ,,Het is dan ook een typisch Nederlandse traditie. Maar het is ook zó’n rijk muziekstuk. Iedere uitvoering is weer uniek. In iedere levensfase pik je er weer iets anders uit, maar de koralen – eenstemmige kerkliederen, gezongen door een koor – blijf ik het mooist vinden. Meestal gaan we naar het Concertgebouw in Amsterdam, al ben ik ook in Elburg geweest, in de Grote Kerk, thuishaven van het orkest van Pieter Jan Leusink. Bach is Leusinks levenswerk, hij legt er zijn ziel en zaligheid in.’’
Frank Visser maakte in de jaren 70 kennis met de Matthäus Passion, toen hij zijn vrouw ontmoette. Zij had er een LP van. Wel hield hij toen al van klassieke muziek: Mozart, Monteverdi. ,,Ein Deutsches Requiem van Brahms uit 1868: prachtig.’’
Baard in de keel
Als kind zong hij in een klassiek kerkkoor in Den Haag, de stad waar hij opgroeide. Het werd niet echt iets met de zangcarrière van Frank Visser. ,,Mijn jongenssopraan viel wel in de smaak, maar mijn bariton, toen ik eenmaal de baard in de keel kreeg, minder. Wel een teleurstelling hoor.’’
In de weken voor Pasen heeft hij thuis vaak urenlang de Matthäus Passion opstaan. ,,Mijn vrouw kan eindeloos naar de aria’s luisteren: op een gegeven moment mag er van mij wel weer iets anders op. Ik vind overigens dat je de Matthäus ná Pasen niet meer zou moeten opvoeren. Dat is toch een beetje als een kerstliedje in het voorjaar. Wat ik ook raar vind: in Naarden schenken ze in de pauze champagne. Een glas wijn, dat gaat nog. Maar champagne? We luisteren wel naar het lijdensverhaal van Christus, zoveel valt er niet te vieren.’’
Hij raadt iedereen aan eens een Matthäus-concert te bezoeken. Al weet je niets van klassieke muziek, en al ben je atheïst. ,,Het raakt je, zeker weten. Drie uur is lang, dat klopt. Maar alles waar je een beetje moeite voor moet doen, geeft uiteindelijk meer voldoening.’’